19ژانویه 2021 - بر اساس یک مطالعه ی جدید، تشویق به تحرک ساده ی بدنی به طور منظم به عنوان بخشی از یک برنامه کاهش وزن برای افراد مسن چاق، مؤثر بود، بطوریکه شرکتکنندگان در این برنامه در مقایسه با افرادی که در یک برنامه ورزشی ساختارمند شرکت داشتند، بازگشت وزن کمتری پس از لاغری داشتند. نتایج این تحقیق در مجله ی Obesity منتشر شده است.
در سالهای اخیر، تحقیقات نشان داده است که اگرچه ورزش ساختارمند یا فعالیت بدنی بسیار مفید است، اما وقتی در مورد سلامت قلب و عروق و متابولیک از جمله کنترل وزن صحبت می کنیم، انجام ورزش کافی، همه ی آنچه که اهمیت دارد، نیست. روی دیگر سکه اینست که شما چقدر در طول روز در حالت غیرفعال بسر می برید و این موضوع نیز در سلامتی نقش دارد. این بدان معناست که فعالیتهای بدنی کوتاهتر و مکرر ممکن است از جهاتی مفیدتر از تمرینهای طولانیتر باشد، زمانی که فرد بقیه روز را در حالت نشسته میگذراند. بی تحرکی با تعدادی از خطرات سلامتی مرتبط است، از جمله خطر سکته مغزی حتی در بزرگسالان جوان تر، و برای افراد مبتلا به دیابت، وقفه در نشستن طولانی مدت- برای مثال کار پشت میزی- حتی فقط ایستادن با بهبود حساسیت به انسولین و بهبود سطح گلوکز خون مرتبط است. زمان بی تحرکی همچنین با خطر بیشتری برای رتینوپاتی دیابتی (بیماری چشم) و خطر بالاتر زخم پا در افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی (آسیب عصبی که معمولاً پاها را تحت تأثیر قرار می دهد) مرتبط است.
در مطالعه ی اخیر، محققان رژیمهای غذایی و فعالیتهای معمول گروهی متشکل از 183 فرد مسن (65 تا 85 سال) مبتلا به چاقی را از شهرستان فورسیث، در کارولینای شمالی و مناطق اطراف آن مقایسه کردند. همه شرکتکنندگان از یک برنامه غذایی با هدف کاهش وزن پیروی کردند، و همچنین بهطور تصادفی در یکی از سه برنامه فعالیت بدنی مختلف شرکت کردند: برنامه ی اول ورزش هوازی (کاردیو) بود، برنامه ی دوم افراد را به حرکت بیشتر در طول روز تشویق میکرد تا به یک هدف برای گامهای روزانه ی خود برسند و برنامه ی سوم شامل هر دو برنامه بود. برنامه رژیم غذایی کاهش وزن، شامل جلسات گروهی به مدت شش ماه، برای بحث در مورد رویکردهای تغذیه ی سالم بود و پس از آن، برای 12 ماه دیگر شرکت کنندگان تشویق شدند تا به شیوه های تغذیه سالم پایبند باشند. برنامه ی تمرین هوازی شامل تمرینات پیاده روی هدایت شده با هدف پیاده روی به مدت 150 دقیقه در هفته بود. رویکرد تحرک خارج از یک برنامه ی ساختارمند، افراد را تشویق میکرد تا با حرکت بیشتر در طول روز، به هر روشی که برایشان مفید بود، به یک هدف خاص برای تعداد گامهای روزانه برسند.
اهداف حرکتی بدون ساختار در جلوگیری از اضافه کردن وزن پس از لاغری موثرتر است
نتیجه ی اصلی که محققان به آن علاقه داشتند کاهش وزن پس از شش ماه بود و از این نظر، همه گروهها موفق به کاهش وزن شدند، تنها تفاوتهای کوچکی بین گروهها وجود داشت که از نظر آماری معنیدار نبود. اعضای گروه ورزش هوازی، به طور متوسط حدود 18 پوند از وزن اولیه ی خود را از دست دادند، در حالی که اعضای گروه تحرک بدون ساختار، به طور متوسط حدود 16 پوند وزن کم کردند. افراد گروه سوم که فعالیت هوازی را بهمراه تحرک روزانه دنبال کرده بودند نیز به طور متوسط حدود 16 پوند وزن کم کردند. با این حال، پس از گذشت یک سال، تفاوت های قابل توجهی در میزان افزایش وزن مجدد شرکت کنندگان مشاهده شد - افراد گروه تمرین هوازی، به طور متوسط حدود 10 پوند اضافه وزن داشتند، در حالی که افراد گروه های تمرین بدون ساختار و تمرین دوگانه به طور متوسط فقط حدوداً 6 پوند وزن اضافه کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که در ترکیب با شیوههای تغذیه سالم، اهداف حرکتی بدون ساختار، به اندازه یک برنامه تمرینی هوازی ساختارمند برای کاهش وزن مؤثر بوده و در طولانیمدت در جلوگیری از بازگشت فرد به وزن قبلی مؤثرتر است. مطالعات بزرگتر که شامل شرکتکنندگانی با طیف وسیعتر از سنین و تنوع بیشتر در مورد سایر ویژگیهای جمعیتی باشد، میتواند روشن کند که آیا این یافتهها برای بخشهای وسیعتری از جمعیت قابل تعمیم است یا خیر.
منبع:
https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/01/28/regular-movement-key-to-weight-loss-in-older-adults-with-obesity/